Μην κοιτάζεις την πίσω πλευρά του δέντρου

Λένε πως είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Το παραμελημένο για μήνες δέντρο βγαίνει πάλι από το κουτί του. Καταστόλιστο, στέκει περήφανο, αγκαλιασμένο από δεκάδες λαμπιόνια που τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι. Ξέρει πόσο όμορφο είναι τη στιγμή που θα φορέσει το τελευταίο του στολίδι. Αρχίζει να θυμίζει όμορφες παλιές εποχές πασπαλισμένες με χρυσόσκονη. Τα πολυτελή ρεβεγιόν, τα φανταχτερά φορέματα συνδυασμένα με φιρμάτα ψηλοτάκουνα, τα επώνυμα κοστούμια, τα ακριβά δώρα, τις κάρτες στο γραμματοκιβώτιο και αργότερα τα δεκάδες μηνύματα στα κινητά. Ενα σύντομο flashback σε γιορτινές αναμνήσεις που στρογγυλοκάθονται πίσω από το μουτζουρωμένο σήμερα. Είναι αυτή η μελαγχολική ατμόσφαιρα που καθηλώνει όταν ο χρόνος γυρίζει πίσω.
Όταν επιστρέφουν εκείνες οι καλές στιγμές που τώρα μοιάζουν τόσο μακρινές. Λες και δεν τις ζήσαμε. Κι ύστερα ένα κλικ και όλα αλλάζουν. Καλή διάθεση τη λένε. Έρχεται και μας χτυπά τον ώμο. Μας σιγοψιθυρίζει στο αυτί: “Μην κοιτάζεις την πίσω πλευρά του δέντρου”. Εκεί είναι τοποθετημένα τα στολίδια που δεν θέλουμε κανείς να δει. Τα κρυμμένα, κάπως φθαρμένα από το χρόνο. Ίσως είναι η γοητεία των γιορτών που γυρίζει τον διακόπτη για να φέρει τα καλύτερα δώρα. Εκείνα που παλιά σνομπάραμε. Δεν τα βλέπαμε, τους γυρίζαμε την πλάτη. Παραμερίζουν το χθες και έρχονται μαζί με την επιθυμία μας να δώσουμε χαρά στους αγαπημένους μας γιατί όχι και σε εμάς. Δεν βρίσκονται μέσα σε μεγάλα πακέτα με γυαλιστερό περιτύλιγμα και κόκκινους φιόγκους από υφασμάτινες κορδέλες. Είναι όμως σπουδαία γιατί κρύβουν κάτι από τον εαυτό μας. Η μεμψιμοιρία και οι περίπλοκες σκέψεις περπατούν πια σε στολισμένους δρόμους. Χαζεύουν πολύχρωμες βιτρίνες. Ακούν παχνιδιάρικους ήχους και γιορτινές μελωδίες. Γιατί όλα είναι μια στιγμή. Μια χριστουγεννιάτικη στιγμή!