Φίλε οδηγέ...

…δεν μας τα λες καλά και κυρίως δεν τα κάνεις.
Διότι τι σου είναι να δίνεις που και που προτεραιότητα; Δεν μπορείς ε; Σου πέφτει βαρύ να «κόψεις» για να στρίψει ο χριστιανός που περιμένει μήπως φιλοτιμηθείς εσύ ο πρώτος, ο δεύτερος, ο τρίτος, ο δέκατος που πατάς γκάζι στον κεντρικό.
Η καταμέτρηση των οχημάτων συνεχίζεται και το αυτοκίνητο εκείνου του χριστιανού κοντεύει να βγάλει ρίζες. Τώρα θα πεις «άμα τον αφήσω θα αργήσω 3-5 δευτερόλεπτα να φτάσω στον προορισμό μου. Άσε που θα με πιάσει το κόκκινο. Ρωτάς αν μπορώ να περιμένω να ξεκινήσει ο μπροστινός;».
Έχεις το δίκιο σου. Και την κόρνα γιατί την έχεις; Βάρα την αλύπητα στο σημείο που το φανάρι αρχίζει να πρασινίζει. Ξέρεις εσύ. Το νου σου, όχι μακριά το χέρι από την κόρνα. Τι είσαι; Κανένας Νεάντερταλ είσαι;
Πάντως να ξέρεις, ο πρώτος στο φανάρι που φεύγει μπροστά και αφήνει όλους τους άλλους πίσω πάντα για κάποιο λόγο χαίρεται. Μπορεί και να το έχεις προσέξει.
Κάπου στην πορεία πέφτει και η εθνική μας χειρονομία που συνίσταται στην επίδειξη της ανοιχτής παλάμης. Ακόμα καλύτερα όταν συνοδεύεται από τις φράσεις «Που πας μαντάμ», «Στραβός είσαι» και τα σχετικά.
Θα μου πεις πως θα ξεκινήσει καλά η μέρα χωρίς φάσκελο. Γίνεται; Μάλλον όχι.
Άσε την προτεραιότητα στην άκρη. Θες να ασχοληθούμε με το φλας; Μη θες, θα ασχοληθούμε. «Φώτα δείκτη κατεύθυνσης, αλλά και το καθένα από τα φώτα οχήματος που αναβοσβήνει με συγκεκριμένη συχνότητα για να προειδοποιήσει τους άλλους ότι το όχημα θα στρίψει αριστερά ή δεξιά». Έτσι γράφει το λεξικό. Αρα δεν μπορεί, για να το γράφει... Ούτε αυτό σου θυμίζει κάτι; Διακοσμητικό, κατάλληλο να κρεμάς το κομπολόι σίγουρα δεν είναι.
Η αλήθεια είναι μία, φίλε οδηγέ. Νομίζεις ότι ξέρεις να οδηγείς γιατί πολύ απλά ανήκεις σε έναν απαίδευτο και κυκλοφοριακά ανάγωγο λαό.

Δ. Κρ.



Σχόλια