Θάλασσες δεν είχες να ποστάρεις

Μια παρέα σε σκάφος χαμογελά σε εκείνη τη selfie που φιγουράρει στο facebook και στο instagram. Σοκάκια στο Αιγαίο, παιχνίδια στην άμμο, παραλίες στο Ιόνιο. Το χρώμα πράσινο ή γαλάζιο, ίσως τυρκουάζ.
Οι φωτογραφίες από τις διακοπές φόρεσαν τα καλά τους. Έκαναν καθημερινά παρέλαση στα social media. Πρόσωπα που έλαμπαν, έστω και για λίγο δίπλα, στα γαλάζια τα νερά. Έβλεπες αυτό που λέμε ξεχνιέται το μυαλό.
Όλοι κάπου πήγαν. Για πόσο; Για όσο.
Κι εσύ μόνο κοιτούσες. Ζήλευες σαν μικρό παιδί.
Η δική σου επιλογή μία και μοναδική. Η γνώριμη παραλία που σε ανέχτηκε τον Ιούνιο, τον Ιούλιο, τον Αύγουστο. Ήσουν πάντα εκεί, μόνο εκεί. Δεν είχες εναλλακτική.
Στήθηκες στο σημείο που θεώρησες πως ήταν το καλύτερο. Τράβηξες φωτογραφίες με το κινητό σου. Την ίδια θάλασσα κάθε φορά από άλλη γωνία. Διάλεξες εκείνη που κατά τη γνώμη σου ...αποτυπώθηκε καλύτερα. Κι ύστερα την πέρασες από τα χίλια φίλτρα.
Κι αφού ικανοποιήθηκες από την εικόνα που είχες φτιάξει, την ανέβασες. Επιτέλους είχες κάτι να δείξεις. Έστω και φτιασιδωμένο.
Κοντεύει φθινόπωρο κι ακόμα δεν έχεις καταλάβει γιατί περίμενες τόσο ανυπόμονα το καλοκαίρι που σιγά-σιγά σε αποχαιρετά και σου δίνει ραντεβού για του χρόνου. Ναι, ίσως τότε τα καταφέρεις. Να είσαι κάπου αλλού. Να μην πετάς το ίδιο βότσαλο στην ίδια θάλασσα.
Είναι αυτή η σκέψη που σου χαρίζει ένα χαμόγελο, δεν παύεις όμως να μελαγχολείς.
Ξέρεις κάτι; Δεν είναι που οι διακοπές έγιναν παραθαλάσσιες βόλτες. Ούτε που δεν ένιωσες το νησιώτικο αέρα. Είναι απλώς που θάλασσες δεν είχες να ποστάρεις.

Δ. Κρ.


Σχόλια