Ελπίδα

Ελπίδα είναι η πίστη που έχει κάποιος ότι διαθέτει τόσο τη θέληση όσο και τον τρόπο ή τις συνθήκες ώστε να πετύχει τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Η ελπίδα είναι μια δύναμη που δεν λειτουργεί αν το άτομο κάθεται και περιμένει τι θα συμβεί αλλά είναι μια δημιουργική πράξη που ξεκίνα ή διαχειρίζεται από το άτομο για να επιτευχθούν οι στόχοι του.

Ζούμε σε μια δύσκολη καθημερινότητα και έχουμε σταματήσει να βιώνουμε την ελπίδα. Ενώ απλά πρέπει να ενεργοποιηθούμε για να βιώσουμε την ελπίδα, προτιμάμε να βουλιάζουμε στην γενικότερη απελπισία. Όλοι μας έχουμε την δυνατότητα να αποφασίσουμε το πως θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε και να μην ενδώσουμε στην παραίτηση, τον κυνισμό και την αδιαφορία. Αν ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο ξανά και ξανά θα οδηγούμαστε στα ίδια προβλήματα. Έχουμε την ελευθερία να επιλέξουμε να δράσουμε και να στηρίξουμε την ελπίδα στα χέρια μας, ώστε να δημιουργήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή για εμάς και τους γύρω μας.

Είμαστε πολύ περίπλοκα όντα και αυτό κάνει δύσκολο το να υπάρξει μια ενιαία πλατφόρμα από την οποία μπορεί να αρχίσει κάτι καινούργιο. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.

Η ελπίδα ουσιαστικά είναι το να ενεργεί το κάθε άτομο αυθεντικά και να ανακτήσει την ζωτική του πίστη στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Να δημιουργήσει ξανά υγιείς κοινωνίες. Πολλοί πρωτόγονοι λαοί ζουν πιο ευτυχισμένοι από τους πολιτισμένους λαούς. Και σε αυτό ακριβώς βλέπουμε πως η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα υλικά αγαθά και τον ατομικισμό που είναι τα κύρια συστατικά του δυτικού τρόπου ζωής αλλά με την αυθεντικότητα του και την αλληλοϋποστήριξη της κοινότητας. Αυτό οδηγεί τον άνθρωπο στην πληρότητα. Η ελπίδα δεν είναι απλώς ένα κομμάτι στην ζωή μας, είναι μια διαρκής κατάσταση που αγκαλιάζει πλήρως τα άλλα συναισθήματα την χαρά, τον πόνο, τη θλίψη και την ευτυχία.

Το «εμείς ελπίζουμε» είναι μια συνταγή για να σταματήσει να ηχεί η ελπίδα σαν κάτι το αφηρημένο. Είναι άμεση ανάγκη να θεραπεύσουμε τον ατομικισμό που έχει υπονομεύσει τα θεμέλια της ζωής μας. Ο ατομικισμός έχει υπονομεύσει την ζωή, την κοινωνία, την πολιτική, την ελπίδα, το όνειρο, την πίστη, την αγάπη, την φιλία, τον έρωτα και την ίδια την ανθρώπινη φύση. Η ελπίδα προκύπτει στις κοινωνίες όταν το ενδιαφέρον για την ατομική ζωή ενός ατόμου αντικαθίσταται από το ενδιαφέρον για το κοινό καλό.

Ο καθένας μας έχει ένα υπέροχο εσωτερικό πλούτο ακόμη και αν το αγνοεί. Κάτω από τον απελπισμένο μας εαυτό υπάρχει μια εξαιρετική προσωπικότητα και μια καθαρή ανθρώπινη ύπαρξη έτοιμη να ενεργήσει για την αναβίωση της ελπίδας. Ας παραδεχτούμε ότι είμαστε μέρος της φύσης και ότι η ελπίδα είναι μέρος της ζωής μας. Ο κάθε ένας από εμάς αρχίζει να ζει αληθινά την ημέρα που ανακαλύπτει και αποδέχεται ότι έχει σχέση με οτιδήποτε άλλο υπάρχει δίπλα του.

Γιατί μόνο όσο υπάρχει ζωή υπάρχει και ελπίδα.

*Ένα δυνατό μυαλό πάντα ελπίζει, και έχει λόγους να ελπίζει.
Thomas Carlyle

(Το Κλειδί της Σκέψης – tokleidi.wordpress.com)